titreşen kalbimi sulara ektim
parmaklarımda açtı yolların sihri
döndü dolaptı döndü durmadan...
tenimde köpüren hokkalı deniz
karıştı rüyamdan düştü gerçeğe
aşkın seçtiği mahzenden geçtim
terim mürekkep oldu, tükrüğüm nehir
eteklerimden aktı ipliği dilin
yaprağı oynaştıkça dalına koşan ağaç
suyuyla kıvrandıkça yaprağına uzayan dal
çiçeklendikçe tomurcuk açan
tomurlandıkça büyüten mayi çocuklarını
gökkuşağını rüzgâr rüzgâr emzirip
beline rafyadan yangın bağlayan
süt bir cemre düştü rahmime ben iflah olmam
aynur uluç
