12 Ekim 2008 Pazar

Panzehir

Gözüme enli desenler çiziyorum
Şişman göstersin benzimi
Uçların çelişkisi sarsın, tükensin
Buzlu votkalı
Fotoğraf suyu içiyorum
Yapılar önemlidir
Önemlidir kokuşmuş kitapların duvarlara yankısı
O yankıyla beslenirse hele insan bedeni
Ve o bedenle
Küflü koltuklar
Eski, yapışır kalır dudaklarına
Diretir kendini yaşlı sevdalar
İstemem
Virgüllerime sinmesin oku
Akrep suyu çekiyorum kulaklarıma
Ve çizikler döllüyorum
Kirpiklerimde

Aynur Uluç
Karakalem2008

ARA PERDE ORKESTRASI

Şehir, zonkluyor beynimde

Karaköy’de motorlu neşter

Kulaktan sızan आईपॉड her yerde

Ve çatal dili

Çatal bıçağında biçimleniyor

Uçkur tenleri şehrin

Üstünü çiziyor erguvanların

Siyaha boyuyor duyarsızlık kibiri

Gözlerim düz mü bakıyor geliyor size

Açılarım düş düş içinde

Fark edin Türkân Şoray kirpiğinde

Örümcek desenini

Bir kadın yaklaşıyor usulca kulağıma

Afedersiniz diyor, etiniz gözüküyor

Tamam diyorum

Bir çığlık gibi

Tamam, anladım ben sizi

İçiniz gözüküyor sizin de, başınızdaki topuz iğneden

Ve zehir damlıyor belli ki dilinizden

Doğru hamle bence de

Derhal uzaklaşmalısınız

Çünkü, etim gözükerek gezeceğim tomurcukları

Ve “İstanbul’u dinliyorum” çünkü, diyorum

Belki duymuyorsunuz ama

Gözlerim açık

Ve dahi kıçımın çatalı

Aynur Uluç

Yuxexes Karakalem / 2008-Sayı 6